Trincomalee

Vrijdag, toen een deel van de vrijwilligers naar Kandy ging, was mijn tweede werkdag bij de olifanten. Ik mocht voor het eerst hun bed "opmaken". We moesten ten eerste de poep op een hoop achetrerin gooien (hoewel het niet stinkt, voelt het wel een beetje raar, vooral als ze vers zijn...), daarna oude bladeren weggooien en takken eruit vissen, aangezien deze hun voeten bezeren. Na de lunch mochten we eentje bananen voeren. Dat gaat heel grappig: je legt ze met schil en al op zijn slurf, en als hij vindt dat er genoeg op liggen, brengt hij ze naar zijn mond. Terwijl hij kauwt houdt hij zijn slurf alweer klaar voor de volgende banaan :). 'S middags bij het wassen werden we kompleet natgespoten door de olifant, op commando van de mahout (de lokale verzorger, die zijn hele leven lang bij dezelfde olifant blijft en verzorgt), die ons bovendien flink uitlachte. ;)

Dit weekend was de tweede keer dat ik zelf een invulling van mijn vrije tijd kon maken, en ik ben samen met zes andere vrijwilligers naar Trincomalee gereisd - een toeristisch paatsje langs het strand - voor een lang weekend. Om 5 uur in de ochtend op zaterdag hebben we de eerste van twee bussen genomen. Het openbaar vervoer hier in sri lanka is een avontuur in zichzelf. Het is bijna altijd druk, en de deuren staan ook tijdens het reizen standaard open. Er zijn altijd twee werkers aanboord: een chauffeur en een persoon die het geld op komt halen. Het is belachelijk goedkoop: voor zo'n 200 km heb ik slechts 260 roepies betaald, wat neerkomt op €1,60.

Na 7 uur in de bus te hebben gezeten kwamen we dan eindelijk aan in Trincomalee. Het was overduidelijk hoogseizoen want bijna alle hotels en guest houses zaten volgeboekt. We hadden echter gelukt, want we konden een klein kamertje krijgen dat nog geen 50 meter van het strand aflag. De zee is lekker lauw, en het water was ongelofelijk helder, met mooi fijn zand op het strand. Bij een reataurant aan het strand (slechte bediening, lekker eten) hebben we lunch gehad, met als drankje het sap uit een kokosnoot gemixt met limoensap en ijsklontjes... Onze buren waren een broer en zus uit Engeland waarmee we avondeten hebben gegeten. Tot grote ergernis van de anderen waren er geen echte standfeestjes met alcohol, maar ik vond dat stiekem helemaal niet erg: ik was best wel moe na die lange busreis.

Zondag hebben we het rustig aan gedaan en hebben we vrij laat ontbeten. Rond een uur of 2 zijn we echter gaan snorkelem rond Navy island. Hoewel de zon sochtends nog fel had geschenen, waren er toen wolken, maar dat was op zich niet zo erg. Met de speedboot zijn we naar het eiland gevaren. Leuk, maar ook vrij eng, want de bestuurder hield ervan om heel hard te varen, dus telkens als we over een golf gingen, klapte de boot keihard neer, waardoor ook jij op een neer stuiterde (best pijnlijk). Maar, het was het meer dan waard: met echte flippers en snorkelmasker hebben we verschillende soorten vissen en koraal gezien. Het duurde even voordat ik het ademen onder de knie had, en dan nog kreeg ik af en toe zout water in mijn mond, maar het uitzicht was prachtig. De weg terug was echter minder leuk. Naast het feit dat de boot snel en hobbelig ging, begon het keihard te regenen (best pijnlijk tegen je arm) en we zagen zelfs onweer. We waren de andere boot even kwijt en lagen daar midden op zee te drijven... Gelukkig zijn we heelhuids weer aan land gekomen (een vis was per ongeluk ook in onze boot beland, oeps...)

Op de maandag ochtend zijn we weer vroeg opgestaan (5:50) om de zonsopkomst te zien. Hoewel het een beetje bewolkt was, waren de kleuren nog steeds prachtig. Na het ontbijt zijn we nog heel even de stad in gegaan voordat we weer de bus op gingen. Het huis is nu een stuk leger, aangezien veel vrijwilligers naar huis of naar andere projecten zijn gegaan. Voor mij duurt het ook nog maar een krap weekje...

Xxx jonneVrijdag, toen een deel van de vrijwilligers naar Kandy ging, was mijn tweede werkdag bij de olifanten. Ik mocht voor het eerst hun bed "opmaken". We moesten ten eerste de poep op een hoop achetrerin gooien (hoewel het niet stinkt, voelt het wel een beetje raar, vooral als ze vers zijn...), daarna oude bladeren weggooien en takken eruit vissen, aangezien deze hun voeten bezeren. Na de lunch mochten we eentje bananen voeren. Dat gaat heel grappig: je legt ze met schil en al op zijn slurf, en als hij vindt dat er genoeg op liggen, brengt hij ze naar zijn mond. Terwijl hij kauwt houdt hij zijn slurf alweer klaar voor de volgende banaan :). 'S middags bij het wassen werden we kompleet natgespoten door de olifant, op commando van de mahout (de lokale verzorger, die zijn hele leven lang bij dezelfde olifant blijft en verzorgt), die ons bovendien flink uitlachte. ;)

Dit weekend was de tweede keer dat ik zelf een invulling van mijn vrije tijd kon maken, en ik ben samen met zes andere vrijwilligers naar Trincomalee gereisd - een toeristisch paatsje langs het strand - voor een lang weekend. Om 5 uur in de ochtend op zaterdag hebben we de eerste van twee bussen genomen. Het openbaar vervoer hier in sri lanka is een avontuur in zichzelf. Het is bijna altijd druk, en de deuren staan ook tijdens het reizen standaard open. Er zijn altijd twee werkers aanboord: een chauffeur en een persoon die het geld op komt halen. Het is belachelijk goedkoop: voor zo'n 200 km heb ik slechts 260 roepies betaald, wat neerkomt op €1,60.

Na 7 uur in de bus te hebben gezeten kwamen we dan eindelijk aan in Trincomalee. Het was overduidelijk hoogseizoen want bijna alle hotels en guest houses zaten volgeboekt. We hadden echter gelukt, want we konden een klein kamertje krijgen dat nog geen 50 meter van het strand aflag. De zee is lekker lauw, en het water was ongelofelijk helder, met mooi fijn zand op het strand. Bij een reataurant aan het strand (slechte bediening, lekker eten) hebben we lunch gehad, met als drankje het sap uit een kokosnoot gemixt met limoensap en ijsklontjes... Onze buren waren een broer en zus uit Engeland waarmee we avondeten hebben gegeten. Tot grote ergernis van de anderen waren er geen echte standfeestjes met alcohol, maar ik vond dat stiekem helemaal niet erg: ik was best wel moe na die lange busreis.

Zondag hebben we het rustig aan gedaan en hebben we vrij laat ontbeten. Rond een uur of 2 zijn we echter gaan snorkelem rond Navy island. Hoewel de zon sochtends nog fel had geschenen, waren er toen wolken, maar dat was op zich niet zo erg. Met de speedboot zijn we naar het eiland gevaren. Leuk, maar ook vrij eng, want de bestuurder hield ervan om heel hard te varen, dus telkens als we over een golf gingen, klapte de boot keihard neer, waardoor ook jij op een neer stuiterde (best pijnlijk). Maar, het was het meer dan waard: met echte flippers en snorkelmasker hebben we verschillende soorten vissen en koraal gezien. Het duurde even voordat ik het ademen onder de knie had, en dan nog kreeg ik af en toe zout water in mijn mond, maar het uitzicht was prachtig. De weg terug was echter minder leuk. Naast het feit dat de boot snel en hobbelig ging, begon het keihard te regenen (best pijnlijk tegen je arm) en we zagen zelfs onweer. We waren de andere boot even kwijt en lagen daar midden op zee te drijven... Gelukkig zijn we heelhuids weer aan land gekomen (een vis was per ongeluk ook in onze boot beland, oeps...)

Op de maandag ochtend zijn we weer vroeg opgestaan (5:50) om de zonsopkomst te zien. Hoewel het een beetje bewolkt was, waren de kleuren nog steeds prachtig. Na het ontbijt zijn we nog heel even de stad in gegaan voordat we weer de bus op gingen. Het huis is nu een stuk leger, aangezien veel vrijwilligers naar huis of naar andere projecten zijn gegaan. Voor mij duurt het ook nog maar een krap weekje...

Xxx jonne